Aima media jan jan ki avaj Date 5/12/2025 am :10:25 खूप छान शीर्षक! तुम्ही दिलेल्या मथळ्यावरून स्पष्ट होतं की तुम्हाला नीता परदेशी-रजपूत यांच्या निवड

Aima media jan jan ki avaj
Date 5/12/2025 am :10:25
खूप छान शीर्षक!
तुम्ही दिलेल्या मथळ्यावरून स्पष्ट होतं की तुम्हाला नीता परदेशी-रजपूत यांच्या निवडणूक लढतीवर आधारित एक प्रभावी, नाट्यमय आणि वाचकांना खेचून धरणारा लेख/फीचर लिहून हवा आहे.

जर तुम्हाला नेमका कोणत्या शैलीत लेख हवा आहे—

न्यूज फीचर?

भावनिक/प्रेरणादायी निवेदन?

कथात्मक long-form article?

किंवा सोशल मीडियासाठी लहान पोस्ट?


हे फक्त कळवा.

तोपर्यंत, तुमच्या शीर्षकावर आधारित संपूर्ण, नाट्यमय, भावनिक, कथात्मक फीचर लेख खाली देत आहे:


---

PMC Election: …आणि ‘त्या’ एका भाषणाने सगळं बदललं!

नीता परदेशी-रजपूत यांच्या संस्मरणीय निवडणूक लढतीची अनकही कथा

पुणे महापालिकेच्या गजबजलेल्या, धुरकट, तंग रस्त्यांवर त्या दिवशी सूर्य नेहमीपेक्षा तेजानं तळपत होता. निवडणुकीच्या रणांगणात उमेदवारांची भाषणे, ढोल-ताशे, कट-कारस्थाने आणि पक्षांतर्गत राजकारणाने वातावरण तापलेलं. पण सगळ्यांच्या नजरा एका गोष्टीकडे लागल्या होत्या—
नीता परदेशी-रजपूत यांचं संध्याकाळचं भाषण.

■ थकलेल्या पण न डगमगणाऱ्या पावलांची कथा

मोहीम सुरू होऊन दिवसन्‌दिवस जात होते. मतदारसंघात पायाला भेगा पाडतील एवढं चाललं जात होतं, पण वातावरण मात्र अपेक्षेइतकं अनुकूल नव्हतं.
प्रतिस्पर्ध्यांकडे पैसा, माणसं, जुनी निष्ठा—सगळं काही.
नीताकडे होतं फक्त एक—
स्वतःवरचा विश्वास.

घराघरात फिरताना त्या सतत एकच गोष्ट ऐकत होत्या:
“तुमची इच्छा चांगली आहे, पण शक्य नाही… या मतदारसंघात समीकरणं वेगळी आहेत.”

ही वाक्यं कुणाचाही आत्मविश्वास हादरवतील, पण नीताच्या नजरेत एक वेगळाच निर्धार दिसत होता.

■ आणि मग आला तो दिवस…

मोहीमेच्या शेवटच्या तीन दिवसांपैकी एक.
बाजारपेठेतील चौकात भव्य सभा आयोजित केली होती.
प्रतिस्पर्ध्यांनी ही सभा ‘अपयशी होणारच’ या आत्मविश्वासात विनोदाचा विषय बनवला होता.

पावसाची शक्यता, कोसळणारी गर्दी, तुटक व्यवस्थापन—सगळं काही मतदारांच्या आगमनाला अडथळा ठरत होतं.

पण संध्याकाळी साडेसहाच्या सुमारास अचानक लोक जमा होऊ लागले.
ओळखीचे, अनोळखी, वृद्ध, तरुण, स्त्रिया…
जणू कुणीतरी अदृश्य हाताने सगळ्यांना त्या चौकात ओढून आणलं होतं.

■ त्या एका भाषणाने सगळं बदललं!

नीता परदेशी-रजपूत मंचावर उभ्या राहिल्या आणि गर्दीत शांतता पसरली.
माईक हातात घेतल्यानंतर त्यांनी पहिलं वाक्य म्हटलं: